Sunday, May 2, 2010
Friday, April 23, 2010
"Mga Batang Batibot Tayo Na!!"
Batibot

Naalala ko nung bata pa ko lagi kong pinapabuksan ang tv namin kay nanay upang makapanood lang ng Batibot. Hindi kumpleto ang araw kung walang batibot! Nakaka-miss! miss ko na si pong pagong at kiko matsing... ibang-iba na mga shows ngayon sa TV kumpara sa mga shows dati.
“Kami ay kaibigan, kaibigan n’yo Laging handang magpakwela sa inyo"
Sino ba ang makakalimot ng linyang ito? na hanggang sa ngayon ay madalas natin sabihin sa ating mga kaibigan. Una nating nasaksihan ang Batibot noong 1984, ito po ang pinoy counter part ng Sesame Street na sikat na sikat din noong panahon ko. Maraming natuwa hindi lang mga batang tulad ko pati na rin ang mga matatanda at pagkatapos ng kanilang unang salang sa telebisyon ay maganda naman ang naging resulta nito dahil ito ay naging patok sa panlasa ng mga batang tulad ko!
“Mga bata sa Batibot, maliksi, masigla “
Sino ba naman ang hindi magiging maliksi at masigla dahil sa mga kwelang kwela nilang palabas. Ayos na ayos sa panlasang pinoy. Anu ba ang hilig sabihin ng BATIBOT? alam ko maraming naging ibig-sabihin ang salitang ito at ang iba pa sa mga ito eh X-rated ang naging dating, kung saan binaboy ng Alamid ang kantang ito. Batibot = Maliit at Masigasig!
“Alin, alin, alin ang naiba? Sabihin kung alin ang nag-iba! “
Dito muna tayo unang natuto ng mga bagay bagay, tulad ng bumilang, kumanta, alamin ang mga alpabeto, mga kulay at kung anu ano pa. Ito ang naging una nating guro para malaman ang mga bagay na iyan, sa totoo lang nagbigay ito ng isang pambihirang pundasyon para sa pagpasok natin sa paaralan. Ang saya talaga ng tropang Batibot, simula kina Pong Pagong, Kay Kiko Matching, sina ate Chena at KUya Bodjie hanggang kina Irma daldal, Ning-Ning at Ging-Ging at ang mga iba pang mga Puppet na lubos nating kinagiliwan.
Ilang taong din natin sila nakapiling tuwing umaga, hanggang sa dumating ang hindi natin inaasahan at sila ay mamamaalam na sa ere at sa ayaw man natin sa gusto ay talagang nilisan na tayo ng tropang ito. Sa totoo lang isa ako sa mga nalungkot dahil sa pangyayaring iyon.
Sa kabilang banda, naisip ko nalang na walang permanente sa mundong ito (tingnan nyo dahil dun eh naisip ko ung mga bagay na iyon) at kung tatanungin mo ako sa ngayon eh gustong gusto ko pa rin sila mapanuod at makapiling hindi lamang para sa akin sarili kundi gusto ko rin maranasan ng mga bata ngayon kung ano ang Batibot at sino sino cla. Kasi kung tatanungin mo ngayon ang mga bata hindi na nila kilala sila Pong Pagong o si Kiko Matching.
Sana nga minsan maisip nilang muling buhayin ang tropang Batibot na lubos na nagpasaya sa atin at hindi lang ito ay matatawag pa nating sariling atin! Kahit sana i-replay nila yung datring show, tiyak na tatangkilikin yan ng mga bata ngayon, tingnan nyo si Jollibee..
Lets see kung di kayo matawa at bigla na lang nyo maalala yung mga batibot days scene at line nila...MANANG BOLA: "Perlas na bibog, wag tutulog-tulog. Sabihin sa akin ang sagot! Ba...BeBi,,BoBu!
NING-NING AT GING-GING: Baha noon... nawala ang sinelas ni NING -NING, si GING-GING ang galing! nahanap nya!
IRMA DALDAL: "Isda da da isda...Isda da da isda..."
KIKO MATCHING: "Tinapang bangus..tinapang bangus..masarap ang tinapang bangus.."
"Alin, alin, alin ang naiba? Isipin kung alin ang naiba. Isipin, isipin, isipin, isipin kung alin... isipin kung alin ang naiba!?"
ATE ISAY: "Ako ay kapitbahay, kapitbahay nyo..laging handang tumulong sa inyo!"
"Kung hindi pwede minsan...subukan..kung ang kasunod ay hindi pa rin..ulitin"
"Kandi-kandirit..kumadi-kandirit..kandi-kandirit..kandi-kandirit.."
"BALIKTANAW"

Narito ang ilan sa kadalasang naririnig, binabanggit, paalala ng ating mga magulang noong sila ay mga bata pa.
“Nung araw, mga bata pa kami, wala pang OFW kasi equal pa ang peso sa dolyar!”
“Nung araw, ang pagdisiplina sa amin, palo sa puwet. Ngayon, makanti mo lang, Bantay Bata agad!”
“Noong bata pa kami, alam mo bang noong panahon ng Hapon, ‘runner’ ako ng mga guerilla. Kaya kung sa takbuhan din lang, di ka uubra sa akin!”
“Wag ka ngang magreklamo sa baon mo. Nung araw nga, kamote lang ang baon ko, nilalanggam pa!”
“Noong kabataan namin, kapag binato ka ng pandesal sa ulo, magbubukol. Ngayon, ni hindi ka matitinga sa liit ng pandesal, puro hangin pa ang laman. Kaya isang utot lang, gutom ka na ulit!”
Bob Ong
"Hindi lahat ng kaya mong intindihin ay katotohan, at hindi lahat ng hindi mo kayang intindihin ay kasinungalingan"
"Lahat naman ng tao sumeseryoso pag tinamaan ng pagmamahal. Yun nga lang, hindi lahat matibay para sa temptasyon.""Gamitin ang puso para alagaan ang taong malapit sayo. Gamitin ang utak para alagaan ang sarili mo."
BUHAY
"Kumain ka na ng siopao na may palamang pusa o maglakad sa bubog nang nakayapak, pero wag na wag kang susubok mag-drugs. Kung hindi mo kayang umiwas, humingi ka ng tulong sa mga magulang mo dahil alam nila kung saan ang mga murang supplier at hindi ka nila iisahan."
JEEPNEY
Sa tuwing sasakay ako ng jeep, ang daming pumapasok sa isipan ko. Sa tuwing may naiisip akong idea o bagay-bagay, eh inilalagay ko ito sa Cellphone ko at tsaka ko nalng ililipat sa computer pag ka uwi ko ng bahay (nag rerent lang ako wala akong pambili eh)...
Jhaylia: Mama! Bayad Po!Naranasan mo na ba minsan sa buhay mo ang araw-araw sumakay at maupo sa loob ng jeep? Nakatingin sa kawalan na dumadaan sa iyong mga paningin. Napapatingin sa mga kasakay na hindi mo kakilala at hindi mo alam san sila patungo. Hindi mo alam ang dahilan na bakit minsan kayo’y nagkakangitian.
Madalas ganyan parati ang ginagawa ko lalo na kung may malalim akong iniisip –bunga ng puyat at antok – madalas akong sumakay ng jeep patungong trabaho at kung san man ginusto ng utak ko. Madalas pagnauupo ako sa loob ng jeep, hindi ko maiwasan ang mainip o matulala sa lalim ng iniisip lalo na kung trapik at malayo-layo pa ang aking pupuntahan.
Habang naiinip sa biyahe, tinatanaw ko ang bawat dinadaanan at minsan tinititigan ang bawat mukha ng nakakasakay. Sa araw-araw, libo-libong tao ang nakikita ko, nakakasakay. Maraming tanong ang naglalaro sa isipan ko. Naitanong mo na rin kaya minsan sa sarili mo na;
Ako lang kaya ang tao sa mundo na nilikha ng Diyos?
Tao rin kaya sila o instrumento lang ng Diyos sa buhay ko?
Ano kaya ang buhay nila nila? Ano kaya ang naiisip nila minsan? Natatanong din ba nila sa kanilang mga sarili na sila nga lang ba ang taong nilikha sa mundo?
Paano kung ako naging sila at sila naging ako?
Minsan naiisip ko sa sarili ko ang mga bagay na iyan. Totoo nga ba ang iniisip ko? Kung ako ang mawala sa mundo...katapusan na rin kaya ng mundo?
Anu kaya ang pakiramdam kung ako naging sila, at damahin ang sarili at mag-isip tulad ng iniisip ko. Maramdaman ko kaya ang ganitong pakiramdam sa katauhan nila?
Merong oras na kinaiinisan ko ang buhay ko. Bakit ganito ang ibinigay Niya sa akin. Anu ba ang magiging kapalaran ko? Habambuhay ba ko’ng ganito? Hindi ko naman sinisisisi ang Diyos pero minsan talaga merong pagkakataon na puro kamalasan ang dumadating sa buhay ko. May araw na kinatatamaran ko ng magtrabahaho o gawin ang dapat kong gawin.Kinasasawaan ang araw-araw na gawain, mula sa paggising sa umaga para pumasok hanggang sa pagtulog. Sa araw-araw ba na ako’y nabubuhay, ganito ko lang ba ie-enjoy ang buhay ko? Yung tipong, gigising sa umaga para mag-aral o magtrabaho, at pagdating sa trabaho, magkukunyari ka na masaya ka sa buong araw at makikipagplastikan ng ngiti sa mga kasamahan. Nakakainis isipin, bakit kailangan ko tong gawin...para mabuhay?
Naiisip ko minsan sa sarili ko, paano nga kung ibang tao ako ngayon? Maging masaya kaya ako? Nanaisin ko pa rin bang maging ibang tao? Ang tao ay ginawang complex na nilalang. MInsan sa sobrang komplikado ng pagiging isang tao, hindi ko na maintindihan kung anu’ng gusto ko sa buhay, at kung sino o ano ba gusto ko’ng maging.Isa ako sa libu-libong tao na nakakasakay ninyo sa pag-upo sa jeep. Ang bawat isa sa inyo ay ako, at meron ding parte ng pagkatao ko ang makikita nyo sa ilan sa sarili nyo. Ganito man ako sa ngayon, sana naman makahanap ako, kahit isang rason lang, kung bakit pa ako nilikha sa mundong ito. Ano nga ba ang purpose natin sa buhay?
Iba-iba ang uri ng taong nakakasakay natin sa jeep. Mga estranghero na minsa’y nabibigyan natin ng kongting pagbati o ngiti. Minsa’y nakakakwentuhan sa tuwing may trapik. Yung iba nagiging kaibigan.
Sa bawat mukhang nakikita ko: mga taong masama ang gising, mga puyat, lasing, nasa mood, magkakabarkadang maiingay na nagkukwentuhan at tawanan, mga nanay na nagpapasuso ng anak nilang sanggol, sa mga nakasabit lang, batang kandung-kandong para makatipid sa pamasahe, mga mahilig mag-1-2-3, senior citizens, isang buong pamilyang papuntang mall upang magbonding, magsyotang walang ginawa kundi PDA, inaalimpungatan sa antok, isnabero sa pag-abot ng pambayad, walang sawang nagti-txt, nagsusuklay, nagreretouch ng make-up, mga lalaking madalas umupo sa unahan, naligaw ng sakay, mga lumagpas ng bababaan, mga naiihi na sa gitna ng biyahe, kinakabahan at nagmamadali dahil male-late na, at kung sino-sino pa, dahil sa inyong lahat, naisip ko ang buhay ay parang isang jeep lang. May pasahero mang sasakay, bababa at tuluyan nang mawawala, meron pa ding taong sasakay, mga taong isang beses mo lang siguro makikita sa loob ng jeep. Sa dami ng tao sa Pilipinas, iba’t-ibang itsura at personalidad, hindi na natin kailangan pang kilalanin sila at makakwentuhan. At sana sa loob ng jeep na ito at habang tinatahas ng jeep na ito ang daan papunta sa patutunguhan ko, ay mahanap ko sana ang kaligayahan at sagot sa mga tanong ko.
Mama, Para na po dyan sa tabi!
"ROMALIA"

"'Tom Sawyer""
Tom Sawyer sino b namang tao ang hindi nakakakilala sa karakter na si tom ang batang makulit pero mabait isang karakter na gagawin lahat para lang hindi maging masama sa paningin ng ibang tao ang mahal niya na si "Becky Thatcher""BIDAM"


